Nagrody

Książka ta jest ‘relacją’ z mojej wyprawy w poszukiwaniu odpowiedzi o przyszłość człowieka i jego pracy. Wyraża moje osobiste pasje, obawy, stawiane światu interrogacje. Prowadzone analizy mają charakter diagnostyczny i prognostyczny. Są wynikiem nie tylko rekonstrukcji pozytywnej oraz desk research, ale i efektem pozyskania opinii niezależnych w ramach zastosowanych metod – delfickiej oraz eksperckiej. Wnikliwe sądy ekspertów zaznaczają się niemal na każdej stronie ostatniego rozdziału. Moim celem była egzemplifikacja, a po części także kontestacja treści związanych z rozwojem filozofii transhumanizmu oraz postępem w doskonaleniu sztucznej inteligencji, które choć wyzwalają zmiany mające wymiar globalny, to przecież zawsze urzeczywistniają się w jednostce, w człowieku. (od autorki)

(opis: www.nowawydawtest.ukw.edu.pl)

Ignacy Jan Skorupka herbu Ślepowron (ur. 31 lipca 1893 w Warszawie, zm. 14 sierpnia 1920 pod Ossowem) – polski ksiądz katolicki, kapelan Wojska Polskiego. Jego śmierć stała się jednym z symboli Bitwy Warszawskiej. 

W początku lipca 1920 roku, wobec zbliżania się wojsk bolszewickich, poprosił władze kościelne o zgodę na objęcie funkcji kapelana wojskowego. W koszarach i na dworcach spowiadał żołnierzy ruszających na front. Dnia 7 lub 8 sierpnia został na własną prośbę mianowany kapelanem lotnym I batalionu 236 pułku piechoty Armii Ochotniczej. Batalion ten formował się w budynku szkoły im. Władysława IV na warszawskiej Pradze i składał się głównie z młodzieży gimnazjalnej i akademickiej.

13 sierpnia wymaszerował na front wraz z batalionem, który został ostatecznie włączony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej. Wieczorem batalion dotarł do wsi Ossów (powiat wołomiński), leżącej na linii frontu. 14 sierpnia 1920 roku Ignacy Skorupka zginął od postrzału kulą ekrazytową w głowę podczas toczącej się pod tą wsią bitwy, będącej częścią Bitwy Warszawskiej.

Jego śmierć została zauważona dopiero po natarciu, wbrew później kreowanym legendom i hagiograficznym opisom nie prowadził on ataku z krzyżem w ręku, ale towarzyszył części nieostrzelanych żołnierzy pułku i zginął w czasie udzielania żołnierzowi ostatniego namaszczenia.

(opis: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_Skorupka)